Sielanka

Jedzą, piją i hulają,
Żadnej nocy nie sypiają.
Wciąż te śmiechy,
Wciąż zabawa,
Wciąż alkohol
No i strawa.

Czasem jakiś zrobi przerwę
By ładować w sobie werwę.
Czasem jakiś chce się kłócić,
Ale da się zbałamucić-
Żeby przestał.

Są i tacy, którzy palą
Ale głupa.
Oraz tacy, którzy piją bez ustanku,
Chleją "w trupa".

I tak trwa to dzień po dniu
Aż niektórym braknie tchu.
Mimo tego braku siły
Siedzą w miejscu jak mogiły.

I nasuwa się pytanie...
Po co wciąż to wieczne chlanie?
Po co wieczne objadanie?
Po co im wciąż to jaranie?
Czy sielanka ta trwa wiecznie,
Drogi Panie?

Jedni drugim zazdroszczą, a ci drudzy wciąż się goszczą....

autor

Rafal84

Dodano: 2009-09-22 20:19:00

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie