Sierpień
Sierpień w łanach zbóż się złoci
z wiatrem pośród kłosów psoci
sypie ziarnem
wpół się skłonił gęstej trawie
łąk połacie skosił prawie
pachnie sianem
tuli słońcem wielkie tuje
blaskiem krzewy róż całuje
tuż u płotu
złotym dzwonkiem u gniazd dzwoni
aż bocianie rody skłoni
do odlotu
w lasy grzybem przepełnione
sprasza tłumy niezliczone
choć jest mgliście
a w ostojach i ostępach
rzecze doń leciwa klępa:
popatrz, sierpniu - żółkną liście...
---
Jeszcze ziemia rozpachniona
pełna kwiecia i zieleni
a już sierpień tka kobierzec
na przyjście złotej jesieni...
Gliwice 25.08.2008 r.
Komentarze (30)
Marylko - miło mi, że zajrzałaś :)
Dziękuję i pozdrawiam :) B.G.
Piękny, lekki, pełen barw i słońca wakacyjny wiersz
Pozdrawiam ciepło :)
Wszystkim Państwu pięknie dziękuję za odwiedziny i
życzliwość :)
Pozdrawiam serdecznie :) B.G.
Piękny opis przyrody o sierpniowej porze. przyznam,że
ja też gdy nadejdzie sierpień zaczynam myśleć o
jesieni.Pozdrawiam serdecznie.
bardzo ładny wiersz- bardzo ładnie opisany sierpień.
Piękne obrazowanie i forma. Pozdrawiam :)
Piękny i bogaty Twój sierpień.:)
Pozdrawiam serdecznie, Bereni.:)
Piękny sierpień pokazałaś :)))
Śliczny, malowniczy wiersz. Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo mi miło, Turkusowa Aniu :))
Pozdrawiam cieplutko i dziękuję za przychylność :)
B.G.
Bardzo mi się podoba, zarówno w treści jak i w formie
:)
Dziękuję, Aniu - miło mi :)
Pozdrawiam gorąco :) B.G.
Dołączam do czytelników, którym podoba sie taki
"Sierpień". Miłego dnia:)
Dołączam do czytelników, którym podoba sie taki
"Sierpień". Miłego dnia:)
Dołączam do czytelników, którym podoba sie taki
"Sierpień". Miłego dnia:)