sierpniowa nostalgia
sierpień zamglonym porankiem
przypomni o bliskiej jesieni
czasie zadumy przemiany
gdy wszystko wokół i w nas się zmieni
bywają sierpnie słoneczne
deszczem zapłakane
jak ludzkie życie
szczęśliwe lub pogmatwane
sierpień kusi bogactwem sadów
pyszni się dojrzałością
ogarnia mnie chwilami smutek
nie czekam na niego z radością
dni nostalgią podszyte
pachnące miętą jabłkami
przypominają że upływa życie
będziemy inni nie ci sami
w mej pamięci i sercu wiosna
odeszła nie wróci w tym roku
będą długie samotne wieczory
złota jesień doda uśmiechu uroku
autor
Syringa
Dodano: 2015-07-15 06:14:51
Ten wiersz przeczytano 1043 razy
Oddanych głosów: 18
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Pełen nadziei... Pozdrawiam :))
Miło przeczytać było ...
+ Pozdrawiam (:-)}
Zgodzę się z Polisią. Pozdrawiam serdecznie
Zgodzę się z Polisią. Pozdrawiam serdecznie
W złotej jesieni również można odnaleźć wiele piękna.
Ładny życiowy wiersz. Pozdrawiam:)
Każda pora roku jest dobra na to by
wspominać..przemijamy wspominamy oby piękne chwile ..
ciekawie o przemijaniu,,,oby znów do
wiosny,,,,pozdrawiam
Bardzo ładnie połączyłaś w swoim wierszu pory roku
przyrodę i ludzkie życie
Powstał piękny refleksyjny wiersz z nutka nostalgii
Bardzo mi się podoba :)
Pozdrawiam serdecznie i życzę dużo radości
Lato tak szybko mija, a potem znowu jesień, zima...