Siła bycia

Nie wierzyłam i nie wierzę, że odszedłeś
Lecz z czasem, jak drzwi ciągle zamknięte
A głucha przestrzeń ogarnia mnie
Dociera do mej duszy, że już nie zobaczę Cię

Byłeś dla mnie słońcem
Co rano budzi ze snu.
Twoja twarz tak poczciwa
A słowa tak prawdziwe
Sprawiały, że żyć mi się chciało

Od kiedy cię nie ma
W lustrze nie widzę swojej twarzy
Na ścianie nie widzę cienia
Od kiedy cię nie ma
Jestem jak wrak na dnie

Ty, ten kochany, mój ideał
Byłeś siłą napędową mego serca
Jeden pocałunek naprawiał zło całego świata
Jedno przytulenie wynagradzało niepowodzenie
Jeden uśmiech zmieniał deszcz w słońce
Jeden gest rozpalał moje rządze…

autor

Mateusz Invenis Śliwiński

Dodano: 2007-06-17 22:44:01

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie