Siła cierpienia

W pokoju białym,, gdzieś w oddali,
Siedzę sam, zapłakany.

Ktoś wbił szpilki powolnie w stopy,
Nie mogę wstać, słyszę głosy.

Robactwo się szerzy, robactwo wychodzi,
Nie zabierzecie mi ostatniej ostrogi!

Zabierzcie płacz, zabierzcie smutek,
Sam tu zostanę - padnę trupem.

Chaos tu jest i chaos zostanie,
Takie spustoszenie sieje tylko lament.

Ja nie mistrz, a to nie ballada czy poemat,
Wersem nie zmierzysz nigdy ludzkiego cierpienia..

autor

MarcinKozak

Napisany: 2012-09-08 Dodano: 2012-09-08 14:34:14

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie