Skarbnica, po prostu

Jak bardzo to tkwi w człowieku
że wystarczy paroma wspomnieniami to nasyć
Jedną wspomnianą chwilą
Gestem
Miną
Uśmiechem


By na nowo poczuć uczucie to
Co złączyło nas
Gdy żyłeś Ty
Gdy żyłam szczęściem ja

Skarbnica miłości
Takiej młodej delikatnej, dopiero co rodzącej się
Rozkwitającej niczym kwiat o wchodzie

Skarbnica delikatności
Meandry docenienia
Głębiny pewności
Studnie odwagi
Potoki wspólnej słodyczy chwil

Te dwie pary oczu

Delikatne poruszenie spojrzeń
Ten wyraz ta chwila...oko w oko i już wiadomo

Dni, godziny minuty sekundy
Dotyku dwojga ust

Jakże skryte
Zmysłowe
Dające tyle endorfin i euforii

Krew buzująca w żyłach
Serce bijące niespokojnie w miłosnym rytmie spokoju

Tyle mi dałeś
Tyle dostrzegłam
Tyle otrzymałam
Tyle nawet nie wiedząc Tobie w zamian dałam

Nic dziwnego ze w szczęcie to
tak trudno uwierzyć było

Gdyż tak szybko jak niespodziewanie przyszło
Także szybko odeszło

Śmierć okrutna zabrała mi Cię
Zabrała nam wszystkim

Pozostały, zdjęcia, zapiski, rodzina, przyjaciele
Wspomnienia...

Ale co bym nie robiła,
Przeglądała zdjęcia, wspominała, z bliskimi Ci ludźmi rozmawiała

Nic już
Już nic

Nie zwróci mi Cię
Nie zwróci mi tego
Co od Ciebie otrzymałam
A co w kilka sekund straciłam

dedykowany M. "Tak szybko odeszłeś ... ni to zrozumieć, ni uwierzyć, ni pogodzić się..."

autor

karla

Napisany: 2008-03-03 Dodano: 2008-03-03 17:13:14

Ten wiersz przeczytano 380 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie