Skończyć z nicością

Wolnym być,
to moj cel,
wzbic sie w powietrze,
nie patrzac za siebie,
zakochać się?
mozna bezboleśnie?
poczuc siłe, ktorej tak malo,
poczuc wiare, ktora ucieka z kazdym dniem,

Uciec tak,
jak najdalej,
nie liczac dni,
Poznac drugie oblicze siebie,
poczuć ze można od nowo zaczac życ,
poczuć ze jeszcze nie stracone nic,
poprostu uciec w świat,

Samotnym być,
lecz to nie boli tak,
uczucie te, poznane mi,
utożsamiam sie z nim,
jest mi bliskie,
bez niego, czuje,
ze milkne,

Życ chwila,
nie wspominać, to co bylo,
iść tam,
gdzie lepsze jutro,
gdzie nie jesteś szmata,
zwykla ściera,
po której ludzie depczą,
i robia co zechca,

Stać sie soba,
tym kim jestem w środku,
o którym nikt nie wie,
powstać z grobu,
z podniesiona głowa,
tak poprostu,
plunac w twarz,
nie bać sie,
iść w świat,

Zostawić was,
tam, gdzieś za soba,
zaczać na nowo,
pozwolić, poznawać sie,
pozwolić, by znów zauważono mnie,
że żyje,
Poprostu stać sie kimś,
skończyć z nicościa..

autor

Marcin221190

Dodano: 2009-01-02 13:01:24

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie