SŁABOŚĆ

dal tych,co w swym życiu byli zbyt słabi i dakli się opetać

"SŁABOŚĆ"


Zimą siedziałem w moim małym pokoiku-pisałem wiersze .nagle na stoliku ,dostrzegłem jakąś dziwną ,małą osobę .Była brzydka ,miała ogon i króciutką czarną brodę .Przedstawił się mówiąc , że z piekieł pochodzi.
Że przybył do mnie przez morze ognia ,na swej czarnej łodzi.
Mówił ,że da mi wszystko gdy mu tylko duszę swą ofiaruję. Zaczął mi dokuczać ,trącił mnie i uwodził.
Ja nie wytrzymałem i tego żałuje .teraz ma dusza cierpi i ukojenia szuka. Wszystkie wrota otwiera ,w każde drzwi zastuka serca ,w którym zawsze dobro gościło ,a zła nigdy nie było.
Lecz już za póżno dla serca mego ,które mocą czarta jest opętane .A On się cieszy że człowieka dobrego,
serce połączył z szatanem..
Potem mi rozkazy swe zaczął wydawać ,miałem kogoś zgorszyć kusić go i namawiać .by mefistofelesowi,
także duszę swą zaprzedał ,by mu służył ,by go sławił, by dla niego biegał, przez góry i doliny ,morza i oceany.
Aby każdy człowiek był mu zaprzedany.
Po jakimś czasie się opamiętałem .Wziąłem wodę święconą i czarta oblałem.
Zaczął się biedak krztusić turlać się i dusić ,aż w końcu zniknął .Lecz został po nim niewielki ślad jego małej dłoni. Ja szybko zmyłem to wodą święconą .Znów było jak dawniej-żyłem w zgodzie z Bogiem i przyrodą.

autor

zenek

Napisany: 2003-06-21 Dodano: 2004-08-16 17:02:03

Ten wiersz przeczytano 453 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie