ślad
znaczę ścieżkę śluzem
jakbym chciał nią wrócić
stopa całkiem płasko
przywarła do gleby
za ciasna skorupa
rani wyobraźnię
same cierpkie słowa
cisną się na usta
mały łuk - krótka prosta
śmierć i Bóg
rogom braknie sera
na ruskie pierogi
czas traci na wadze
w potyczkach ze sobą
niebo wisi nadal
wysoko nad ziemią
znamię tuż nad skronią
wykrzywia twarz bólem
noga w bok - wypad w przód
śmierć i Bóg
pełznę dzień kolejny
pełznę dzień ostatni
tracę z każdą chwilą
ochotę na koniec
słońce nadal świeci
w bezruchu zamarłem
całe życie mięczak
a gdy trzeba odejść
sztywny kark - zimny trup
śmierć i Bóg
autor
mroźny
Dodano: 2011-05-20 09:13:26
Ten wiersz przeczytano 640 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
witaj, bardzo mądry, ładny i dobrze napisany wiersz.
Życie ryzykiem się toczy,ludzkie tyeż.
pozdrawiam
Nie tylko ślimak ma takie rozterki. Ludzie też czym
młodsi tym mniej szanują życie niemal z pogardą by
potem kurczowo trzymac się każdej chwili :( Dobre na
tekst piosenki.
Bardzo fajnie napisane,przemawia.Puenta świetna.