Ślad

Samotna ławka w parku
gdzieś na rozdrożu stoi.
Jesienią zasypana liśćmi
zimą białym puchem
tak niedawno
przysiadali się tylko nieliczni.
Oczarowana słowami Niemena
pyta o wolne miejsce.
A tego wciąż brak.
Bo stała się niezwykła.
----
Struny skrzypiec
z utęsknieniem grają.
O rodzinnym domu
ognisku w kominku
drewnianym koniku
by wtulić się we
wrażliwe uczucie
które wędrowało.
Po dalekim świecie
i choć on wspaniały
tu jego miejsce
gdzie muzyka
Tak bardzo sercu bliska.
----
Odbili swą stopę.
Na piaszczystej plaży.
Mewy odlatują.
W nieznany daleki kraj mórz.
A mały człowiek, patrząc
w puszyste obłoki chmur
podąża za ich śladem.
By spotkać Boga
kiedyś własny
Zobaczyć wizerunek.

Autor wiersza Damian Moszek

autor

Damian Moszek

Napisany: 2024-01-11 Dodano: 2024-01-11 12:39:17

Ten wiersz przeczytano 433 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie