Śladami pamięci [*]
pod stopami niezwykły dywan
co roku
szeleści żółto brązowy
albo szronem otulony
nagie drzewa witają nas
patrząc na cierpienie twarzy
zapalone znicze
rozświetlają mrok
czarny dym tworzy
powłokę wieczności
wiatr przemierzając
alejki cmentarne
kołysze płomienie
i gasi je też
my nie gasimy wspomnień
one są nieśmiertelne
autor
@Najka@
Dodano: 2019-10-31 09:32:01
Ten wiersz przeczytano 804 razy
Oddanych głosów: 23
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Wspomnienia żyją w nas dopóki i my żyjemy.
Pozdrawiam
Urokliwie, namacalnie - bardzo na tak!
:)
Ukłony i pozdrowienia!
Ładnie. Miłego dnia:)
Ta pamięć... nieśmiertelna. Pozdrawiam serdecznie:)
Ładny, liryczny obrazek:)
nasze wspomnienia umrą razem z nami, ale następni będą
mieć swoje wspomnienia...