Ślimaczek

Człowiek jak ślimak, potrzebuje domu. Jak mu go
zniszczą to odbudowuje. Piękną myśl przekazałaś.
Pozdrawiam

piękny wiersz ... więc warto swój domek zawsze
pielęgnować by miłość w nim zachować ...

Broniu, wzruszający wiersz o małym ślimaczku i jego
domku, a tak naprawdę to wizyta w kraju wprowadza
Ciebie w melancholię, która jest czymś oczywistym:)

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem, Ola:)

"Kto ze sobą nosi, nikogo nie prosi"
Ślę serdeczności, Broneczko :)

Widzę, że mam świetną konkurencję. ;) Pozdrawiam

Stumpy przestań się chwalić bo powiem pani

ciekawe co na to powie pani ślimakowa ty gdzieś łazisz
obce panie uwodzisz a ja mam tu cały do na głowie ;)
pozdrawiam

Przeczytałem wiersz później komentarze i nikt nie
zauważył że to jest sonet dwunastosylabowy połączony z
bajką. To już drugi twój eksperyment. Brawo! + i
Miłego wieczoru.

Witaj,
to ci dopiero przezorność.
Dobrze, że chociaż czasem człowiek uczy się od
przyrody.
Ale Broniu nie każdy potrafi ją zrozumieć...

Dzięki za miłe słowa.
Serdecznie pozdrawiam.

ładnie, ciepło i mądrze:) pozdrawiam Bronisławo

Świetnie mądrze i przeczytałam z
przyjemnością:)pozdrawiam cieplutko:)

Bardzo ładnie o ślimaczku Pozdrawiam Bronisławo
Serdecznie

Miło przeczytać było...
+ Pozdrawiam

Dziękuję serdecznie za miłe komentarze dla waldi i
GabiC. Pozdrawiam.

Ciepły, fajny, dobry wiersz.
Miłego dnia Broniu życzę.
Pozdrawiam serdecznie:))