Słoiki w mediach

Ja tego pojąć nie mogę,
(choć wiele w życiu widziałem),
jak można bić w dzwony na trwogę,
dlatego, "że coś wyczytałem..."?

Bo w prasie dziennikarzyna,
skrobie androny, jak leci,
mniemając, - to będzie przyczyna...
o skutki, niech martwią się dzieci.

I czyta człowiek pierdoły,
krew w skroniach mu nawet kipi,
nie będzie mu żadem Warszawiak,
słoików - w piwnicy liczył.

A jeszcze na domiar złego,
gwoździem mu drapał maszynu,
więc mówi, (chyba do "niego")
zabiję cię... (...)

A potem mury postawię,
jak w getcie, za okupacji,
i z kartoflami się zjawię,
byś nie szedł spać bez kolacji.

O ziemiopłodach nie wspomnę,
kapuście, mięsie, warzywach,
i dodam, bo jeszcze zapomnę
nalewki, ciut, na pokrzywach.

I płyną rzeką te bzdury,
by naród do reszty skłócić,
by stawiać kolejne mury,
by ludzi wciąż bałamucić.

Niech się nastroje podgrzeją,
(wystarczą tytuły w prasie),
tłumy się masą wyleją...
Refleksja - przyjdzie po czasie...



excudit
lonsdaleit

14:21 Niedziela, 18 listopada 2012 - ...

autor

lonsdaleit

Dodano: 2012-11-18 14:22:17

Ten wiersz przeczytano 1043 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie