Słoneczne prześwity....

olśniewają mnie
dotykają liści
przede mną bluszcz wspina się po ścianie amfiteatru
tworząc na jej powierzchni
eteryczną cienistość o naturze anioła
wychwytuję te delikatne drżenia wiatru
przebłyski
i fragmenty słów roześmianej dziecięcej wrzawy

ledwie wyczuwalne zapachy perfum mijających mnie ludzi
mieszają się z wonią lata
jaskrawe puzzle przecinają asfalt parkowej alei
migoczą
zmieniają kształty
wypływają z każdej szczeliny
z każdego rozgałęzienia

ławki w cieniu
sztachety malw rozgrzane w słońcu
jestem taki nieobecny
podczas gdy wkoło aż paruje od tych uniesień
mnie tu nie ma
jestem
nie jestem
dopada mnie efekt stroboskopowej lampy
który sprawia że odradzam się tutaj
albo w innym miejscu – na powrót się staję

(Włodzimierz Zastawniak)

https://www.youtube.com/watch?v=oZgygpWbZ2k

autor

Arsis

Napisany: 2015-10-14 Dodano: 2015-10-14 20:52:31

Ten wiersz przeczytano 690 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie