*Słota!

Gdy spojrzałem dziś przez okno
to się załamałem,
bo jesienną smutną aurę
przed oczami miałem.

Pełno liści w wiecznym deszczu
krąży po ogrodzie,
gdzie co chwilę zamaczane
są w dość mętnej wodzie.

Słońce jakby chore było
niewidoczne prawie,
chyba przez tę mgłę będącą
przy tutejszym stawie.

Jak do pracy chodzić zatem
i być uśmiechnięty
gdy każdemu ta pogoda
pewnie idzie w "pięty"

- Przestań Krzysiu już pierniczyć
i ręce rozkładać,
bo nie wszystkim ta pogoda
musi odpowiadać.

Lecz wie każdy, że niedługo
słońce nas ogrzeje,
chociaż teraz co tu gadać
i pada i wieje!

autor

krzychno

Napisany: 2015-11-21 Dodano: 2017-11-03 09:11:12

Ten wiersz przeczytano 1836 razy

Oddanych głosów: 33

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie