Pytanie do...Pana Boga...

Oj popsuła nam się pogoda,
od rana deszcz pada i pada,
ludzie wtuleni w płaszcze przemykają jak cienie...

gdzieś dostrzegłem Ciebie,
mokniesz na deszczu,
z zimna drżysz, ciało konwulsji dostaje...
deszcz lać nie ustaje...

oj zepsuła nam się pogoda,
słonce za chmurami,
ze smutku się chowa – a nad nami
zwój czarnych chmur się układa-

ja przy Tobie, przy mnie TY,
Bóg wielkimi piorunami w nas ciśnie
On wie co robi – chce by to co nam błyśnie
w głowach, zamieniło się w sny!

Ale ON nie wie, że spóźnił się już,
Że my płoniemy,
Jak w suchym lecie las plonie – ziejemy
ogniem może i piekielnym już?

A może właśnie On wie
I dlatego tak zimno Tobie i mi,
A może ON chce byśmy zrozumieli,
Że błądzimy na jawie?

On ma plan, bawi się nami,
Postawił nas naprzeciw siebie,
I patrzy z góry – prowokuje?!
Bawi się naszymi ranami...

ON w pełnym majestacie swoim,
Bóg i Ojciec za razem,
dzieci swe próbuje i patrzy – jak boli,

-Boże, coś ponoć miłościwym jest,
co znaczy ten Twój gest...
że na drodze mej...
spotkałem i ślad jej?

Przecież wiesz, o Miłościwy
Że i piach zasypie nas, jak z otchłani,
Wyjdzie jad i zabierze nas i zrani,
Czas pokaże czy jesteś Litościwy

autor

tozo1

Napisany: 2001-07-23 Dodano: 2007-04-19 20:52:16

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie