Słowa
A może byśmy tak najmilsza
ubrali wszystko w piękne słowa
i wypełniwszy całą przestrzeń
żyć spróbowali w niej od nowa
w tej odrapanej kamienicy
co jeszcze wczoraj była domem
a potem tylko płacz i krzyki
że między nami już skończone
zewsząd wypełzły czarne chmury
i zasłoniły czysty błękit
pozostał ślad po twoim zdjęciu
jak odcisk niewidzialnej ręki
doniczka krwawych pelargonii
leży rozbita na dywanie
czasem coś powiem czule do niej
że jej tu samej nie zostawię
więc może byśmy tak kochana
ubrali wszystko w piękne słowa
i wypełnili pustą przestrzeń
powiedz gdy będziesz już gotowa
autor
ZiKo
Dodano: 2016-04-14 09:56:22
Ten wiersz przeczytano 1099 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
:)Bardzo piękny wiersz. Pozdrawiam
Po prostu pięknie!
Dziękuję Państwu za miłe słowa!
:) za przedmówczynią .Pozdrawiam serdecznie
Tzn. Pani Demarczyk śpiewa utwór a wiersz jest Tuwima
oczywiście. :)
Piękny, pięknie napisany, przypomina mi wiersz
"Tomaszów" Ewy Demarczyk. Można zaśpiewać Twój wiersz.
A wracając do treści to ważne są słowa, wspólne
rozmowy... Pozdrawiam
Ślicznie
Ładny refleksyjny wiersz, przyjemne się czyta.
Pięknymi słowami można jeszcze wszystko naprawić.
Pozdrawiam serdecznie :)
Melodyjnie plyna slowa tego wiersza. Bardzo dobra
tresc i wykonanie, podoba mi sie. Serdecznosci.
tak powiało Tuwimem.... ale pięknie powiało,
pozdrawiam
Mój klimat.Ślicznie!!!
Pozdrawiam serdecznie.
nawet w starej kamienicy, można uwić gniazdko życia,
po co szukać
niewiadomego, kiedy jest nie do
zdobycia.
Pozdrawiam serdecznie
niesamowity wiersz, czyta się delikatnie i wnika
prosto w serce
zapachnialo Tomaszowem:)
piekna czysta liryka, prosto, bez udziwnionych
metafor, bez zbednych Slow;) strofa z pelargoniami
szczegolna dla mnie:) pozdrawiam
Jest wiersz!