Słowa
A może byśmy tak najmilsza
ubrali wszystko w piękne słowa
i wypełniwszy całą przestrzeń
żyć spróbowali w niej od nowa
w tej odrapanej kamienicy
co jeszcze wczoraj była domem
a potem tylko płacz i krzyki
że między nami już skończone
zewsząd wypełzły czarne chmury
i zasłoniły czysty błękit
pozostał ślad po twoim zdjęciu
jak odcisk niewidzialnej ręki
doniczka krwawych pelargonii
leży rozbita na dywanie
czasem coś powiem czule do niej
że jej tu samej nie zostawię
więc może byśmy tak kochana
ubrali wszystko w piękne słowa
i wypełnili pustą przestrzeń
powiedz gdy będziesz już gotowa
autor
ZiKo
Dodano: 2016-04-14 09:56:22
Ten wiersz przeczytano 1106 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Podoba mi się ten wiersz, który brzmi jak pastisz
znanego wiersza Tuwima.
"A może byśmy tak, najmilszy,
wpadli na dzień do Tomaszowa?
Może tam jeszcze zmierzchem złotym
ta sama cisza trwa wrześniowa..."
Miłego dnia.