Słyszę płacz...

Tak trudno zrozumieć...co sie stało...

Tak trudno zrozumieć tak trudno powiedzieć,
tak trudno się przyznać że starciłam ciebie,
chce widziec twój uśmiech patrzeć jak rozkwitasz,
lecz nie moge dotknąć dziś w snach ciebie witam,
trzymam za rączke tak dumna,szczęsliwa,
całuje twą buźke lecz to tylko chwila,
jak bańka mydlana pęka-w oczy piecze,
chcę cię ztarzymać,chcę mieć cię wiecznie,
to tylko zwidy nigdy cię nie widziałam,
lecz ciągle wraca jak z bólu konałam,
gdy nie wiedziałm co ze mną się dzieje,
tak żywe tak gorzkie były te strumienie
myślałam potok cierpienia jak zwykle dał znak
bolesne miesiace zawarły znów pakt...
to było cierpienie...dlaczego brak ciebie,
tak boli,nie chce wiedzieć...to unicestwienie samej siebie.

próbuje wyobrazić sobie podobieństwo pokoleń,
próbuje zapomnieć lecz to wraca do mnie,
to przypuszczenia kierowały po pomoc,
lecz było za późno już umarłaś istotko...

to boli...lecz tak trudno wydusić nawet słowo do bliskich osób o tym:(

autor

Agitos

Napisany: 2007-06-13 Dodano: 2007-06-14 00:08:27

Ten wiersz przeczytano 465 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie