smak ciszy

Witam,

bo dom to ostoja bezpieczeństwa.../+/

Pozdrawiam i dziękuję za pamięć.

dobry sposób na wyciszenie trosk i bólu , aż słyszę te
ciszę. Pozdrawiam

Ładnie.
Pozdrawiam, Driano :)

Interesująco napisana refleksja nad trudnościami życia
i o tym jak smakuje cisza, pozdrawiam ciepło.

Podoba mi się to wyciszenie na łonie natury.
Pozwoliłam sobie pododawać brakujące znaki
diakrytyczne. Mam nadzieje, że autorka mi to wybaczy.


Zaplątana w konarach kasztanowca,
uskrzydlona pachnącą letnią łąką
wzburzonych zbóż, łanami maków i bławatków tańczącą.
Smakującą słonecznych warkoczy.
Wplatając słowa poganiane wiatrem,

świata cierpkość smakując,

zamyka się w ciszę własnych myśli. Ulubiona krainę,
bez bajek i potworów rodzinnego domu.

Miłego weekendu:)

Dopisalam, co mi wcześnie ucieklo

Bogactwa świata są bogate różnorodnością. Pozdrawiam
serdecznie z uśmiechem:)

Trochę mi nie pasuje letnia łąka wzburzonych zbóż,
przecież zboża nie rosną na łące, a letnia łąka to
widok częsty już wykoszonych traw i sianko w stogach.
Tak jest w Europie. Reszta jest wierszem pachnącym
latem.

Obraz przyrody, zaplątanej w konarach kasztanowca i
tańczącej letniej łąki, podczas gdy poezja wplata się
w słowa poganiane wiatrem. Ciekawa refleksja nad
trudnościami i złożonością świata.
(+)