Smętny pies

Gdy nadeszła noc zmrok z nieba spadł
wściekły pies smętnie jęczał o kość.
Właściciel wyszedł i za karę skradł
ją; i powiedział "siedź i proś! "

Skamle pod oknem romantyk o miłość
wzrokiem pijaka patrząc na flaszkę.
Trzasnęły drzwi. Latarka oślepiła.
Pan wyszedł. Kość oddał. Pogłaskał.

W budzie karnawał. W żołądku bulgot
ustąpił miejsca starszej sytości.
Kot spojrzał ciekawosko jak buldog
zamiast ścigać zszedł na uszczypliwość.

Obroża ledwo trzyma się szyi
wykwintna małżonka przegranego męża.
Cudem będzie: jak zimą przeżyjesz.
Właścicielowi nie ma co wierzyć.

autor

don_Corpseone

Dodano: 2008-04-29 17:16:22

Ten wiersz przeczytano 426 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie