Pani Samotność

Boję się samotności
Gdy z czasem ją poznaję krok po kroku
Zdaje się okrutniejsza
srtaszniejsza
i przeszywa mnie doglębnie
Chodzi w parze ze smutkiem
izolacją
"bez-miłością"
"bez-przyjaźnią"
Uciekam lecz mnie goni
Gromadzi sobie ludzi do kolekcji
Wciąż jej mało i mało
Niech ta rzeź się skończy
I pani Samotność niech zostanie sama---

"Kiedys tak będzie"
Gdy będę kogoś kochać to:
oddam mu wszystko
cały mój świat,siebie
Będę zasypiać i budzić się z
zapachem jego na moim ciele
będzie tylko on i ja i my
będzie wieksza zazdrość
tęsknota
placz
ból
Na ulicy będę zapominać kim jetem
kolory tęczy będą przeslaniać mi oczy
a księżyc będzie mi świecił
w najciemniejszą noc
absurd wyda się nieabsurdalny

autor

malaaa

Napisany: 2007-10-11 Dodano: 2007-10-12 16:14:34

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie