Pochwała życia

Podziwiam ludzi którzy potrafią dostrzegać piękno życia pomimo swoich ułomności, niepełnosprawności i ograniczeń. Którzy potrafią się śmiać wbrew temu jak im się życie ułożyło.

Znajduję jedno usprawiedliwienie
żądających odejścia. W przypadku
niewidomych głucho-niemych
impotentów bez rąk i nóg
z każdym dniem wiszących
na włosku - wypolerowanej szubienicy
która nie uśmierca - ja milczę.

Cieszę się, że czytam i piszę.
(Kiepsko, ale wystarcza na codzień).
Cieszę się, że preferuję kobiety
i że żyję w tym kraju
zamiast spalonej patelni afrykańskiej
na której jajecznica płonie jak na stosie.

W zarośniętym buszu
do którego nie dotarto
z przyrządami do golenia, pianką i piękącym żelem.
Dokąd cywilizacja się nie przypałętała
w dziurawych łachmanach i nie żebrze
z kubeczkiem.


Gdzie susza zawarła pakt ze śmiercią.
Zabija lepiej niż rak, zawał
i kochanka z pomieszaniem zmysłów.
Gdzie tańczy się rytualne tańce
przed namiotem szamana.
U nas metroseksualne pawiany
uprawiają swoje rytuały.
To na swój sposób rozśmiesza.
A jak umierać - to z uśmiechem.
Nie inaczej !

autor

don_Corpseone

Dodano: 2008-05-01 20:06:06

Ten wiersz przeczytano 1381 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie