Śmierć

Ku wiecznemu pięknu śmierci...

Przychodzi wśród ciszy...
Wśród niepojętego zimna Czasu Końca...
W ostatnich chwilach
Zapominasz...
Wszystko już nie ważne...
Uciekają słowa
Które nic już nie zmienią...
Nieujarzmione łzy przemocą wydzierają się spod powiek
pzrymkniętych w bezsilności i rozpaczy...

W pustce pocghylone głowy
nad uciekającą wiarą
Słowa zamarły w zrozpaczonych ustach
Za późno na wszystko...
Ból rozrywa serca
Bezlitośnie igra z duszą
Zawisłą w pustej komnacie nicości...

Ciemność zamyka bramy przeznaczenia
Dzwony w których Pani Mroku zaklęła swą duszę uderzają w oddali...
Schody prowadzą już tylko w dół..
Ku bezdennej przepaści cieprieinia...

Tlącą się ostatkiem sił iskierkę życia
zdmucha śmierć...
Już koniec...

Va'esse deireadh aep eigean...

autor

Triss

Napisany: 2004-09-30 Dodano: 2004-10-13 13:31:16

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie