śmierć...

Niepokonana,blada,szara...z kosa w ręku
Usiadła na swym kościstym tronie
...Śmierć....
Niereagując dochodzącym z piwnicy jęku
Po ciężkiej nocy pełnej bezdechu ludzkich ciał
...Odpoczęła..
Bo gdy powtórnie księzyca pełnia pojawi się na niebie
Podniesie się z tronu z czaszek popękanych
Zanuci swą śmiertelną kołysanke
.......
W swą kule szaro-szarą zbierać będzie
Dusze wszystkich ciał niewiernych

Aby na dzień drugi usłyszeć głos dzwonów kościelnych..mokrej ziemi zapach...

autor

kryptonim ONa

Napisany: 2006-07-16 Dodano: 2006-07-16 08:32:54

Ten wiersz przeczytano 497 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie