ŚMIERć

W oczy zajrzeć Jej nie radzę ,kaptur skrzętnie skrywa je...

Jej lico upiorne odbite w bólu dzieci,
Ich troską ,cierpieniem maluje swą skroń...
Szata na grzbiecie dziurami świeci,
W dłoni zaciska skrwawioną broń...

Po ziemi stąpa, włócząc stare kości,
Kaptur na przyłbicy czarny niczym noc,
Ostrą kosą smutku żegna wiernych gości,
Oplata ich serca w swój lodowy koc...

Nie uchyla czoła,gestem się nie sławi...
Jeno w zimnej grocie cierpienia się pławi,
Bezlitosna przędzie nić swej obecności,
Kochankom życia wciąż kradnie radości...

Zabiera skazanców do świata nicości,
Gdzie brak już uczucia,
Tam wieczny spoczynek dla zmęczonych kości,
Kres szaleństw ,uciechy minionej młodości...

Gdy wejdziesz wędrowcze w drogę owej damy,
Co krew umęczonych niesie w rękach swych,
Uciekaj najdalej ,chowaj się w bezkresach,
Bo prędko , łapczywie porwie serce twe....

autor

Madeline

Dodano: 2006-11-21 23:35:56

Ten wiersz przeczytano 518 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie