Śmierć w samotności

Chcę opuścić świat w twych ramionach
Widząc jak ostatni promyk życia gaśnie w naszych oczach

Ale wcześniej żyć pełnią wzniosłych chwil
Przepełnić życie poetycką legendą i muzyką

Przesycić dumą bycie ze sobą
Cieszyć się magią
Podobieństwem myśli
Euforią cudowną

Zawsze słyszeć myśli na odległość
Nawet za mgłą tłumu ludzi
Chaosu gestów odsączyć te niewyczuwalne przeznaczone tylko dla nas

I być tajemnicą
Nawet dla samych siebie
To uskrzydla miłość moją do ciebie
W bogactwie i w biedzie
Nigdzie i wszędzie
Odnajdywać w nicości myśli swoje
W chwilach zgubienia mieć w sobie przyjaciela

Te nie możliwe chwile pozostaną tylko w moich wierszach
Jeśli umrę to sama bez twoich oczu wpatrzona w sufit tak kontrastowy do koloru twoich źrenic …..

autor

PENTHAGRAM

Napisany: 2006-05-09 Dodano: 2006-05-09 01:23:53

Ten wiersz przeczytano 416 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie