Śmierć tańca

Byłaś tylko przez jeden taniec
W moich już zresztą wysłużonych ramionach
Mówiłaś do ucha alfabetem zaskoczeń
Tak wiele się mieści w słowie - 'patrzyłam'

Ustami błądziłem po nagim ramieniu
Szukając tchu i słów w sam raz na miarę
Lecz na nic me próby bo sens tego tańca
W wilgotnych odciskach na mej szyi pozostał

Czas mijał powoli wyjęty spod prawa
Postarzałem się nawet w tych paru krokach
I nie przestałem cię kochać
Póki śmierć tańca nas nie rozdzieliła

autor

Paweł

Napisany: 2005-02-27 Dodano: 2005-02-27 21:50:52

Ten wiersz przeczytano 370 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie