Śmierć zna moje imię

Do śmierci mam dystans, brak emocjii
od nocy kiedy na mej głowie
szwadron blizn zagościł
czesto przypominam te chwile sobie

to była ponura, zimna noc
a ja po czternastym piwie
idąc nieregularnym, porywczym krokiem
zahaczyłem o niewidzialną linię

miasta centrum, ulicy ruchliwej środek
na który rzuciłem z głupotą życie młode
pamietam wtedy, uderzając o asfalt
jak powracały fotografie, ukryte w szafkach
byłem w domu i na łące, wszędzie i nigdzie
samochodów szybka jazda
umawiała mnie na spotkanie ze śmierci widmem
bez kszty ruchu dobre trzy minuty
ja sam, a wkoło pisk opon głuchy
omjaly mnie jakoś niechetnie
jednak ktos chciał bym mógł codziennie
zarażać optymizmem i mówić, że życie jest piękne

autor

jawa

Napisany: 2006-09-28 Dodano: 2006-09-28 19:43:48

Ten wiersz przeczytano 406 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie