Smoki

Zjawy, zmory,
budzące przerażenie,
strach, panikę, śmiech, płacz,
spustoszenie.
Czy istnieją rzeczywiście?
Czy tylko w twojej głowie?
W twoim umyśle?

Czy rzeczywistość w nim jest inna?
Czy jest rzeczywista?
Przecież nie może być prawdziwsza.
Od tej która cię otacza.
a może jednak bardziej…
bo to twoja indywidualna rzeczywistość.
Bo dotyka ciebie od wewnątrz.

Czy to tylko imaginacje,
niegroźne przewidzenia?
Zmory z twojego umysłu są
chyba jednak bardziej zabójcze.
Są twoje i tylko twoje.
Ty je tworzysz świadomie,
a może już nie masz nad nimi kontroli…

Na pewno jej nie masz,
nie możesz mieć.
Zawładnęły tobą i twoim życiem.
Są w tobie zakorzenione głęboko.
W każdym organie,
w każdej komórce twojego ciała.
Także w twojej niewidzialnej powłoce.
Czy to przewidzenia czy sny – dzienne koszmary?

Żyjesz we własnym świecie.
Czy zauważyłaś że jest inny od wszystkich?
Że jest dziwny?
Ma inne realia inne podłoża, fundamenty.
Wydaje ci się a może już ci się nie wydaje?
Twój świat cię uwięził.
Tkwisz w nim i nie wiesz jak się uwolnić.
Nie chcesz się uwolnić.
Dlaczego?
Nie wiem
Nie jestem tobą.
a ty nie jesteś sobą.
Co się z tobą stało?
Co spowodowało że twój umysł się poddał?
Że nie ma z tobą kontaktu?

co te twarze robą w twoim umyśle?
Co ci mówią?
Nie słuchaj ich.
One są nieprawdziwe.
Nieprawdziwe dla mnie
i nieprawdziwe dla ciebie.
Tylko że ty o tym nie wiesz.

Dręczą cię.
To ty się nimi zadręczasz.
Jesteś normalna i nienormalna,
a co to znaczy normalna?
Może to ja jestem nienormalny?
ale dlaczego większość podobna jest do mnie?
a nie do ciebie?

A co to jest większość?
Czy większość oznacza prawdę?
A może to fałsz…

(…) Czemu się śmiejesz?
tak szczerze i sztucznie,
mnie to nie śmieszy
to histeryczny śmiech.
(…) Czemu płaczesz?
Tak szczerze i sztucznie,
we mnie nie wywołuje to płaczu,
to histeryczny płacz
(…) Czemu rozmawiasz z przedmiotami?
one nic nie mówią
Ja nic nie słyszę.
Rozmawiasz sama ze sobą.
Zrozum to.

Nieprawda przecież słyszę.
(…) To mój świat i tylko mój.
Jestem w nim bezpieczna
oddalona od wszystkich problemów.
Bezpieczna?!
Przecież widzę że się boisz,
cała się trzęsiesz ze strachu..
No i co z tego.
Mogę zapomnieć.,
zapomnieć o wszystkim.
Chcę zapomnieć, nie rozumiesz?
Dlaczego?
Nie zapominaj o mnie, o nas!
Nie zamykaj się w swoim świecie.
Walcz z tym, walcz o swoje życie.
Walcz ze sobą.
Z twoim drugim ja które cię uwięziło.
Nie poddawaj się.
(…) To wszystko iluzja.
Uwierz mi, zaufaj mi.
Musisz się wyleczyć z siebie.
Ale jak to zrobić?
Przecież ja się na tym nie znam,
a tym bardziej ty, która nie wiesz,
że jesteś chora.

Tabletki?
Różnokolorowe.
Każda działa inaczej.

Ja nie chcę!!!
Przestań wreszcie!
Przestań!
Musisz się leczyć!
Przestań rozmawiać ze sobą!
Przestań pisać!
Przestań się śmiać!
Przestań płakać!
Przestań wreszcie!
(…) Chciałbym się kiedyś obudzić
i zobaczyć że jesteś sobą,
że jesteś taka jak dawniej
i że to będzie jutro…

autor

dawidny

Napisany: 2004-02-04 Dodano: 2017-02-14 06:21:06

Ten wiersz przeczytano 547 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie