Smutek
Dziś smutek straszy dotykiem
radość zniewala po stokroć
w dłoniach pulsuje jak życie
spojrzenia stoją i mokną
wyrasta ciężki olbrzymi
władca nie prosi lecz żąda
i czasem trochę się dziwi
że w oczy wciąż mu zaglądam
przesłoni ciszą przestrzenie
porwie udręką w ramiona
a uśmiech wytrze zmęczeniem
co w bólu strachu się chowa
wchodzi każdego wieczora
rozdaje swoje sekrety
tłumaczy - jego jest pora
zamieszkał w sercu niestety
Komentarze (9)
jakże wyrazisty obraz smutku, aż ugina pod ciężarem i
ja go czuję..
Odrzuć smutki ...bo już pora ...radość wchodzi dziś z
wieczora :) więc zasłoni ciszy przestrzeń i rękawem
łzę obetrze.
Tak juz jest ze czasem jest nam smutno , taki nasroj
zdarza sie kazdemu z nas .... Piekne matafory i
styl.
Dzieki smutkowi powstal sliczny wiersz chociaz na to
sie przydal .
Gość, który im częstszy, staje się niechcianym
domownikiem... Panoszy się w sercu, przeszkadza...
Napisany z wielkim wyczuciem każdego słowa, dojrzałe
pióro.
Bywają takie dni, kiedy smutek na dobre wkrada się do
serca. Podoba mi się przedstawienie go jako "władcy".
Poza tym świetne rymy. Pozdrawiam
Smutki, smuteczki zwłaszcza przesilenie jesienno-
wiosenne usposabia nas tak pesymistycznie do życia.Ale
nich no przyjdzie wiosna, kolorowa i radosna, to
smuteczki pójdą w kąt, daleko stąd.Ośmiozgłoskowiec,
rym;a-c, b- d.
Smutek przyjmuje różne formy, często odbierając tym
samym radość życia.
lecz po nim przyjdzie nastepny lokator w domu zaswieci
tam jedna lampke i swiatlo niesmialo w dusze
przeniknie nadzieja w sercu znowu zakwitnie:)))poz.
Tak, smutek jest......smutny,ale uśmiechnij się
,niedługo wiosna:)