Smutek

pewnego razu gdy ciemno było

spotkałam Cię na drodze swej

serce mocniej zabiło...

siedziałeś na ławce

z piękną dziewczyną

za rękę trzymałeś ją

uśmiechałeś się do niej czule

do uszka szeptałeś

przeszłam obok nie zauważona...

łzy w oczach zalśniły

nawet księżyc

niemy świadek sceny

zasmucony,

nie chcąc patrzeć

na me cierpienie

okrył się poświatą

za chmury schował...

smutek na twarzy

ciemności zakryły

płacz zagłuszył

szum drzew...

autor

perełka-iskierka

Dodano: 2006-03-29 00:01:15

Ten wiersz przeczytano 390 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie