Smutek

Niech zło wydrze mi krzyk
Niech żal zasłoni wzrok
Niech smutek zwiąże ręce
Niech chłód otuli serce
Tylko sobie idź.
Idź i stąpaj stopami po niebie
Idź i nie oglądaj się za siebie
Idź i żyj po swojemu
Idź i zostaw mnie w spokoju
A ja zostanę sama.
Sama czoło podniosę
Sama otrę własną łzę
Sama odsunę nocy właz
Sama przyjmę życia raz
Może wtedy znajdę dłoń.
Dłoń przy której zamknę powieki
Dłoń przy której spokój wielki
Dłoń przy której ciepło bajeczne
Dłoń przy której bezpiecznie
I obudzę pragnienia.
Pragnienie łez z miłości
Pragnienie dotyku czułości
Pragnienie śpiewu radości
Pragnienie wspólnej całości
Tylko proszę pozwól.
Pozwól sobie wytłumaczyć że nie ja
Pozwól sobie pokazać inny szlak
Pozwól wyszeptać kocham Cię
Pozwól odejść w szary cień.

autor

asik76

Napisany: 2010-09-05 Dodano: 2010-09-05 07:21:11

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie