Smutek
Smutne oczy, smutne myśli,
Po co żeście do mnie przyszli.
Nie błagałam, nie prosiłam
I za wami nie tęskniłam.
Przyszłaś biedo nieproszona,
Zobacz jak żem przestraszona.
Przez ciebie morze łez wylanych,
Ileż nocy nie przespanych.
Nie mam siły unieść ciebie,
Muszę odepchnąć cię od siebie.
Uciec hen daleko,
do krainy gdzie miód i mleko.
Może lepiej wspiąć się na wyżyny,
gdzie aniołowie, gdzie serafiny
I zobaczyć RAJ.
autor
saba
Dodano: 2013-06-07 22:17:04
Ten wiersz przeczytano 780 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
To paradoks o dobro trzeba prosić a zło samo włazi -
Serdecznie pozdrawiam
Trzeba przegonić ten smutek
i uśmiechnąć się, z nadzieją
że będzie lepiej iść do przodu.
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo ładny choć smutny, życie nie jest usłane
różami. Pozdrawiam cieplutko
Piękny wiersz pełen żalu, smutku, niepewności..Życzę z
całego serduszka wiele dobrego.Samego
uśmiechu!Pozdrawiam.
Przeczytałem wszystkie Twoje wiersze.Ze wszystkich
bije ogromny żal i tęsknota .Do tego te niebezpieczne
myśli.Pomyśl jutro będzie nowy dzień który wszystko
może zmienić.Nie jesteś jedyną osobą która
cierpi.Życzę Ci wypogodzenia stanu ducha , tylko daj
sobie trochę czasu.Pozdrawiam Cię
serdecznie.Powodzenia
A może wystaczy wyjść do ludzi.
"jakżem" - do sprawdzenia
Pozdrawiam :)
dobry-pozdrawiam
każdy by chciał zobaczyć raj, a na ziemi musimy
dzielnie znosić co daje nam los