smutkiem..

piszę smutno
bo patrzy mi z oczu smutkiem
zatęchły zapach starości wkrada się
w głębię umysłu.. nie uchodzi..
.
.
.
każdą sekundą mniej na przekór mądra
nie uwiodę intelektem nikogo
może samą siebie..
na cóż mi mądrość zakryta?
.
.
.
w zatwardziałości serca
zatrzymam chwilę tak cenną
nie boję się jej pogrzebać
na śmietnisku uczuć zaprzeszłych..
.
.
.
postanowię nie umierać
wiecznie istnieć w sercach potomnych
jako iskierka żalu i smutku
zachowają wspomnienie maleńkiej..

autor

k_u_k_u

Napisany: 2007-03-22 Dodano: 2007-03-22 22:11:05

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie