Smutna miłość
Jaka miłość potrafi być smutna. A życie okrutne jeszcze wczoraj byli razem dziś spotykają się rzadziej.
Pierścionek na rękę
nałożony ci
tak wtedy chciałaś
przy nim być
przysięgę którą
składał ci
do dziś na twoich
ustach brzmi
lecz tej miłości
nastał kres
ktoś spowodował
że nie ma cie
sam teraz spędza
ciche dni
rozpamiętując słowa twe
będę przy tobie
w każdy dzień
malując na szybie
postacie dwie
lecz to nie wasza
wina jest
ona od tak
nie chciała odejść
kroplą na szybie
deszcz zmazał ją
był przy niej
w ten ostatni dzień
marzył by to
było snem
w pierwszą rocznicę ślubu
obiecał sobie
że nie straci jej
lecz nieuniknione
to dziś jest.
każdego dnia
przychodzi do niej
zapala świeczkę
i patrzy na gasnący płomień
czekając
aż zgaśnie jego serce
Byli razem troszkę ponad rok a teraz w ich domu pusto pozostał tylko on ... właściwie tymi słowami możecie spodziewać się rozpoczęcia kolejnej części historii która spotkała go
Fabiano
Komentarze (3)
serce pragnie zawsze kochać i być kochane ale rany
zawsze to serce wyczulają na prawdę Wiersz bardzo
ładny+:)
Dziś człowiek tak często nie wie, co nosi w sobie, w
głębi swej duszy, swego serca. Jak często jest
niepewny sensu swego życia na tej ziemi. Ogarnia go
zwątpienie, które przeradza się w rozpacz.
— Jan Paweł II (Karol Wojtyła) (1920-2005)
Czy coś jest w stanie zmienić ten stan?
Nie ma odpowiedzi na pytania Dlaczego? Jest tylko
czas, który wcale nie leczy ran,
Każdego człowieka czeka śmierć, jednak jest to
szczególnie tragiczne w opisanej historii... Niestety
miłość nie zawsze jest kolorowa, czasem jeśli coś jest
zbyt piękne, wszystko pryska niczym bańka mydlana...