Smutna podróż
W smutku...
Żałuję
I poznaję siebie...
W smutku...
Otwieram duszę i przenikam
w ciemne zakątki
w przeszłość
W smutku...
Zagłębiam się w chwile miłości
to co zabiłem
to co straciłem
W smutku...
Wydaję na siebie wyroki
za cierpienie innych
za bezmyślność moją
W smutku...
Przepraszam
...lecz nadal nie wiem kim jestem...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.