Smutna romansoida

Przymykam oczy ciężką powieką,
gdy mówisz do mnie - kocham ciebie całą,
z twoimi wadami, z twoim pośpiechem.
Lecz cóż to za miłość, która boli...

Może w miłości twej jest i wielkość
i siła ogromna, niezmierzona,
natchnienie na wiersz dla poety.
Lecz ty poetą jesteś chromym...

Zabierz ze sobą ciche wyznania,
podręcznik miłości niedokończony,
zachłanne usta i pożądanie.
Lecz zostaw moje serce zranione..

Wyminę ciebie bez pośpiechu,
obco, na pustym skrzyżowaniu,
ukryję w dłoniach melodię miłości.
Lecz nie zatańczę, jak ty zagrasz...

Z cyklu " O naszych panach "

autor

Kajka

Napisany: 2006-07-12 Dodano: 2006-07-19 11:50:20

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie