Smutne rozstanie
Wszyscy byli pewni, że miłość wybuchnie,
I ognia jej nigdy żaden wiatr nie
zdmuchnie.
Stało się inaczej niż dziewczyna
chciała,
Ledwie świat ją ujrzał, a już umierała.
Gdy miłość wygasa, to rodzi się rozpacz,
Przyjmując w istnieniu najróżniejszą
postać.
Dziewczyna mamiona fałszem i obłudą,
Czuje, że z jej życia zionie wielką
nudą.
Wrzucona nagle w nieznanych fal tonie,
Była przeświadczona, że rychło utonie.
Lecz rybak podpłynął w swoim wielkim
kutrze,
I biedna dziewczyna, znów myśli o
jutrze.
Pewna, że nie zginie w życia fal
odmętach,
W pośpiechu zaczęła sieć misterną pętać.
Chciała ją z rozmysłem na chłopców
zasadzić,
Żeby nigdy więcej, nie mógł jej nikt
zdradzić.
Zawiedziona miłość czyni spustoszenie,
A nowej jest trudno zapuścić korzenie.
I wtedy jedynie miłostki się rodzą,
Co w parze z miłością bardzo rzadko
chodzą.
jarmolstan
Komentarze (26)
Tak prosto z zycia doswiadczeń, motyw
zaczerpniety.Bardzo zreszta interesujący.Całość
oczywiście na tak
Tak,ładnie i mądrze napisane więc czytajcie i
zważajcie na to panowie i panie-pozdrawiam!
Czytałam jednym tchem! Moze dlatego ,ze temat milosci
zawsze jest nam bliski,ale i autor pieknie to napisał
Wyjatkowo trafnie ujety temat...wiersz czyta sie z
przyjemnoscia ..pozdrawiam
Bardzo dobry wiersz. Pozdrawiam.
Mądra pointa ,a i forma lekka,że czyta się z
przyjemnością .Pozdrawiam.
Tak, jeżeli kuter dostatecznie wielki, to "rybek" z
pewnością wybór na nim wszelki. Nie po to je rybak
łowił żeby knuły lecz sieć lekowały i kuter czyściły.
Trafione w samo sedno ,podpisuję się pod wierszem
obiema rękoma! Super wiersz.
Jakie to piękne i prawdziwe, więc ja pewnie mylę tą
całą reszte z miłością...+++
Bardzo ciekawy wiersz nie tylko o łowieniu...
Wydobywasz cechy ludzkiego postępowania. Doświadczony
z Ciebie rybak psychiki ludzkiej.
bardzo pięknie opisałaś to smutne rozstanie i dalszy
ciąg...