Smutny i beznadziejny wiersz
To smutny i beznadziejny wiersz,
Smutny jak moja historia.
Coś strasznego dzieje się z moją duszą,
Godzona tysiącem brzytw.
To smutny i beznadziejny wiersz,
Beznadziejny jak moja miłość.
Tak... Były dni wspaniałe,
Dni, kiedy robiłam wszystko, by było
pięknie.
Kiedy walczyłam o Ciebie.
Były dni, gdy modliłam się o śmierć.
Teraz już przestań,
Trzymaj się z dala.
Cisza...
Chcę umrzeć.
Jedno przychodzi, drugie odchodzi...
Komentarze (3)
wiersz jest rzeczywiście beznadziejny, bo autorka nie
dba o to co pisze:
"dnie"
"Coś strasznego dzieje się z moją duszą," - banał do
sześcianu
"Godzona tysiącem brzytw." - bezsens: brzytwą nie da
się ugodzić , można się pociąć co najwyżej
uff!
wiersz w sumie nie jest beznadziejny... z upływem
czasu będą powstawały coraz lepsze, zobaczysz.
miłość oprócz pozytywnych aspektów zawiera w sobie
także gorycz i cierpienie. Niestety. Ale słońce i dla
Ciebie zaświeci.
"Mówi się trudno i żyje się dalej" nie wiadomo co
jeszcze Cię w życiu czeka, trzeba zacząć od nowa
znajdywać szczęście! życzę wszystkiego dobrego.