Smutny wiersz
Ten wiersz jest smutny
Bo jego szary autor
Pisał go
Kiedy był smutny
Widział szare niebo
Słońce wcale nie raziło już go
Czuł się bez sił
I w duszy bez niego
Czarne słońca
Przysłoniły świat do końca
Nie miał już życia
Czas nie miał sensu bycia
Czarne pióro
Upóściło czarną kroplę
Jak czarną dziurę
Wszechmocne szare pióro
Czas zaciera życia ślady
Giną jak pradawne gady
Jak nasze cechy
Zalety i wady
Czerń przelewa się po drodze
Jak rozlane mleko na podłodze
Puszcza swoje wodze
I czerń leje się po drodze
Jaki miraż
Ginie i powraca
Aż tli się smutkiem
Swym dymem maca
Kolory odchodzą
I w dali giną
Nie żywią już swą mocą
Ciągnięte smutku liną
To jest smutny wiersz
Pisany przez smutnego autora
Szary wiersz
Pisany przez cienia dyktatora
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.