Śnieg jak beza

Śnieg jak beza
Koronki mrozu na drzewach
Przez dziurkę wydrapaną
w zmarzniętej szybie autobusu
przebija promień
czerwonego słońca,
wstającego nad lodową pustynią.

Zmarznięta Warszawa
spowita mgłą.
Wszystkie piękne rzeczy,
zapierające dech w piersiach,
którymi chciałam się z Tobą podzielić,
lecz Ty nie chciałeś słuchać.

Zagubieni wśród ostrych i zimnych słów
Zagubieni wśród szpetoty prozy życia
Poszukujący czerwonego słońca,
które ogrzałoby nasze zimna serca,
które skruszyłoby niepokorne dusze.
Poszukujący siebie,
Zatopieni w smutku i alkoholu.

autor

Nasir

Napisany: 2009-12-04 Dodano: 2013-06-04 08:27:51

Ten wiersz przeczytano 1082 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie