śniłem...
w moich snach zaplątany
korowód pragnień się skrył
noc szepcze zakamarkami świateł
idź dotknij jej oczu
poczuj łzę nieistnienia
ucieczka w bezkresy dni
byłaś?
byłem!
dzieliła nas tylko klawiatury
przestrzeń zamknięta
w cyberświecie
enigmatyczność myśli
ciepło słów
ilość wypowiedzianych westchnień
to ty
to ja
podejdź niech dotknę twoich włosów
opuszkami chwycę pragnienie
zamknę nasz świat
w jednym słowie
którego nie znam
miłość
autor
janusz smigielski
Dodano: 2010-06-25 02:30:57
Ten wiersz przeczytano 1370 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (38)
wiersz przekazuje pragnienia one krzyczą Wiersz
piękny:)
taka wielka tęsknota... życzę by się w szczęście
zamieniła:)
"dzieliła nas tylko klawiatury
przestrzeń zamknięta " wirtualny świat, jak bardzo
staje się światem rzeczywistym? a nawet bardziej...
aby sen jawą się stał,pozdrawiam
Niezwykły wiersz, tyle pięknych, niespełnionych uczuć.
Bardzo podoba mi się forma wiersza. Sprawia, że
napięcie wzrasta i wciąga czytelnika. Świetne
zakończenie " zamknę nasz świat
w jednym słowie
którego nie znam
miłość ".
a sen w jawę zamienili, czego życzę :)
http://www.youtube.com/watch?v=FglsLWZY9V0