SONET

Tańcze w promieniach szczęścia
Wschodzącego słońca
Ludzka podniebna egzystencja
dobiega juz końca

A ja ze szczęścia się kołyszę
Patrząc w oceanów toń
I sonet swój piszę
Miłując cudną życia woń

I nadal w szczęściu się kołyszę
W sercach ludzkich pragnienie i żądza
By zdobyć kolejnego pieniądza

Na szczęście ja tych ludzi nie słyszę
I nadal tańczę w tych promieniach
W zachwycie i cichych westchnieniach

autor

mon ania

Dodano: 2006-09-02 20:37:20

Ten wiersz przeczytano 775 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie