sonet niewypowiedziany

Na twoich łąkach, w moim barwnym lesie
piszemy czułość jak motyla dotyk,
a nasze, miła, codzienne tęsknoty
wiatr chwyta w dłonie i w przestworza niesie.

Miłość już słychać u przelotnych ptaków,
która kiełkuje przez młode maliny...
A my jak dzieci, w słowa się bawimy
trochę z radości, a trochę ze strachu.

Czasem mnie pytasz, czy wystarczy tyle:
Zatrzymać w słowach i w rymy układać?

Nie wiem kochana, czy jestem czy byłem,
więc echo w lesie za mnie odpowiada:

Nie da się szczęścia objąć zwykłym wierszem,
więc zawsze będziesz nienazwanym szczęściem.

autor

z nick-ąd

Napisany: 2019-01-05 Dodano: 2019-01-05 09:34:57

Ten wiersz przeczytano 781 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie