Sonet o próbie zmian

Nie mogę mieć pretensji do losu ani do świata
Z własnego wyboru biorę sobie ochłapy życia
Nie chcę nikogo winić, potrzebuję tylko okrycia,
Cząstki ciepła, kropli światła lub uśmiechu brata

Nie wiem czy to naprawdę jest aż tak wiele
Nie mam tez kogo tak po prostu o to spytać
Nie mam pojęcia gdzie mogę o tym poczytać
Nie dowiem się póki nie będziesz mym przyjacielem

Chcesz żebym jakoś wyzbyła się strachu?
I jednocześnie bez oporu uciekła od siebie?
Zabrała z sobą jedynie szary płaszcz?

Ukryła się w ciemnym opuszczonym gmachu?
Odwiedzała w tamtym życiu ciebie...
Nie wiem... czy stać mnie na coś więcej niż płacz...

autor

Kasia

Dodano: 2004-11-10 11:51:00

Ten wiersz przeczytano 382 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie