Otulenie

Listopadowy wiatr otula Śmierć
Życie wieczne otula Śmierć
Miłość Doskonała otula Śmierć
W chwili Śmierci Bóg otula Cię Sobą

I Bóg jest z Tobą w świetle grobowej lampki
W zapachu żółtych chryzantem
I na kamieniu leżącym na ścieżce do Krzyża
Jest z Tobą w słowach na grobowcu wyrytych

To Twoje miejsce
Zbawiony przez Śmierć grzeszniku
Ale to tylko piach i więdniejące kwiaty
Bo w chwili Śmierci Bóg otulił Cię Sobą

Wiersz ten dedykuję O.Ziółkowi SJ z którego homilii zaczerpnęłam natchnienie (czy coś w tym stylu :D )

autor

Zamyslona

Napisany: 2004-11-03 Dodano: 2004-11-10 11:56:24

Ten wiersz przeczytano 508 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie