Sonet o szczęściu
Pędź jedna z drugą i jeden z drugim,
szukajcie szczęścia po całym kraju,
może znajdziecie po rejsie długim,
to, czego wszyscy w koło szukają.
Za wszelką cenę, czasem po trupach,
w szczęścia pogoni tracimy siły,
rośnie nam uczuć twarda skorupa,
a byt się staje bardziej zawiły.
Zmęczeni życiem w pustej pogoni
pozostajemy odarci z marzeń,
zestresowani i z sercem na dłoni,
trzeba, więc szczęściu nadawać miana,
spojrzeć się w siebie, zatrzymać w
biegu,
szczęście jest wszędzie gdy jest
kochane.
Gent
autor
HENO
Dodano: 2007-08-01 00:04:28
Ten wiersz przeczytano 576 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Ostatni wers - jakże znamienny. Całość bardzo dobra.
Gratuluję.:))
szczęście musimy znaleźć w sobie-jeśli tego nie
potrafimy- na próżno, i tylko ze szkodą dla siebie,
gonimy po świecie!!
Mało jest odważnych, mierzących się z klasyką!
Nie jest to jeszcze czysty sonet, ale masz olbrzymie
zadatki na takowe!