Spacer

szeleszczą płatki u stóp
na ulicy zwiędłych róż
miłością je nazywałaś
wyschnięte w pył
rozsypały się na wietrze

spaceruję alejami
mimo woli stawiam kroki
paraliż stanu osobowości
w podświadomości duch
dusza płowa na nowo
i wciąż w cieniu przeszłości
droga moja

żal sto imion ma
a w każdym z nich
jak w śnie widzę jej twarz
po policzkach spływa potok cierpień
tysiąc słów zabitych deskami
w trupiarni uczuć

autor

Samuraj Grześ

Dodano: 2006-11-09 01:34:20

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie