Spacer

Na wieczorną przechadzkę, gdy ucichła burza,
Wyszliśmy razem, skłoniła nas muza.
Z poszycia opar unosił się mglisty,
Otwierał swe bramy las cudny, perlisty.

Cisza jak sen złoty, całunem nas okryła,
Gdy w dłoni mej dłoń Twoja gniazdo swe uwiła.
Chłonęliśmy gęstwinę jednymi oczyma,
Upajając widokiem niczym dzbanem wina.

Zapach leśnej świeżości serca nam osłodził,
Jakby Zefir sam w ścieżki te zabłądził.
Przesypującego się piachu zupełnie niepomni,
Jeszcze godzin wiele chadzaliśmy niezłomnie.

Gdy ciemności zupełne świat nam zasłoniły
I intrygą tą niecną do powrotu zmusiły,
Jeszcze płomień szczęścia w duszach nam pozostał,
By wypełniać chwile niepotrzebnych rozstań.

Dla Aurelii

autor

Emkacz

Dodano: 2006-10-31 16:40:38

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie